Smak czosnkowy zawsze był atrakcyjny. Wyraźny, aromatyczny, dodaje pikanterii przeróżnym potrawom. Dla wielu jest niezbędny, aby posiłek był kompletny. Z roślin dziko rosnących najbardziej znany i popularny jest czosnek niedźwiedzi Allium ursinum. Nie występuje on jednak powszechnie na terenie całego kraju. Jedynie w trzech województwach można pozyskiwać go ze stanów naturalnych, a w ogrodach dopiero zaczynamy jego uprawę. Nie wszyscy wiedzą jednak, że w lasach i na łąkach ukrywa się czosnaczek pospolity. Już sama nazwa sugeruje, czego się po nim można spodziewać. 

Czosnaczek pospolity należy do rodziny kapustowatych – podobnie jak gorczyce i rzeżuchy. Rośnie na brzegach lasów, w jasnych zaroślach, przy ścieżkach, a także na obrzeżach ogrodów, jeżeli mu na to pozwolimy. Lubi miejsca żyzne, w półcieniu, potrafi tam tworzyć całe łany. Jest rośliną dwuletnią, w drugim roku kwitnie na biało, na wzniesionej nawet na 90 cm łodydze. Liście ma długich ogonkach, w pierwszym roku w rozecie bardziej sercowate. W drugim – pojedyncze liście na łodydze, trójkątne lub sercowate, z powcinanymi brzegami. Najbardziej charakterystyczny jest zapach roztartych liści, oczywiście mocno czosnkowy. 

Ziele czosnaczka zawiera: witaminę C, prowitaminę A, saponiny, olejek eteryczny, glukozynolany, aminokwasy siarkowe, a także całe bogactwo składników mineralnych. 

Czosnaczek jest obecnie rzadko stosowany jako zioło, głównie dlatego, że wartość przedstawia jedynie w postaci świeżej, a nie w suszonej. Ma właściwości przeciwpasożytnicze, odkażające, przeciwastmatyczne. Wykazuje działanie rozkurczowe i dezynfekujące przewód pokarmowy, a także moczopędne i regulujące ciśnienie krwi. Poprawia również wydzielanie żółci. Dawniej używano go jako leku na biegunki. 

Najciekawsze i najsmaczniejsze jest zastosowanie kulinarne czosnaczka pospolitego. Czosnkowy, ale jednak delikatny, aromat (porównywalny do czosnkowego szczypiorku) jest wdzięcznym dodatkiem do mnóstwa potraw.